Ο φασισμός και οι Γερμανοί

Στη Γερμανία ο φασισμός έχει παράδοση.

Η κατάρρευση της αυτοκρατορικής κυριαρχίας στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο προώθησε μόνο μια σχετικά σύντομη περίοδο δημοκρατικών συνθηκών. Κατά τη διάρκεια της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, οι παλιές κοινωνικές ελίτ συνέχισαν να δραστηριοποιούνται, μόνο για να πάρουν ξανά το κράνος μετά την οικονομική κατάρρευση. Η σοσιαλδημοκρατία διαλύθηκε και τα συνδικάτα αποθαρρύνθηκαν και ήταν αδύναμα....

Ο φασισμός έχει παράδοση στη Γερμανία.

Η κατάρρευση της Γερμανικής Αυτοκρατορίας στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο προώθησε μόνο ένα σχετικά μικρό χρονικό διάστημα με δημοκρατικές συνθήκες. Στη Δημοκρατία της Βαϊμάρης, οι παλιές κοινωνικές ελίτ ήταν ακόμη ενεργές, μόνο για να αναλάβουν ξανά το τιμόνι μετά την οικονομική κατάρρευση. Η σοσιαλδημοκρατία διαλύθηκε, τα συνδικάτα αποθαρρύνθηκαν και ήταν αδύναμα.

Με εχθρότητα απέναντι στους Εβραίους, ένα διαλεκτικό ιδεολογικό μοντέλο ήταν διαθέσιμο για την αστική τάξη και το προλεταριάτο. Με αυτόν τον τρόπο, ο von Papen κατάφερε να παραδώσει την κρατική εξουσία στον Χίτλερ προκειμένου να σταθεροποιήσει τις σχέσεις του κράτους. Αυτό μπόρεσε να επιβάλει την ανοιχτή και βάναυση βασιλεία του τρόμου. Ο Χίτλερ βρήκε πρόθυμους υποστηρικτές όχι μόνο μεταξύ των ανθρώπων του, αλλά και πρόθυμους συντρόφους με τον Μουσολίνι και τον Φράνκο.

Η Μέρκελ ανέλαβε τον ρόλο του Φραντς Φον Πάπεν; Εξάλλου, κυβερνά με ένα τοπίο μέσων που είναι απόλυτα σύμφωνο με αυτό, καθώς δεν υπήρχε ποτέ στη Δημοκρατία της Βαϊμάρης. Ένας άσχημος ιός χρησιμοποιείται ως συνδετική αφήγηση, η οποία έχει εξαφανιστεί για τέσσερις μήνες, αλλά υποτιμάται και κρύα υπολογίζεται για να εξαλείψει τη δικαιοσύνη.

Οι υφιστάμενες αρχές έχουν άνευ προηγουμένου δύναμη, οι διαδηλώσεις μειώνονται σε ένα γελοίο επίπεδο ή ακόμη και απαγορεύονται εντελώς. Εφαρμόζονται βαθιές περικοπές στην ιδιωτική ζωή σε συνδυασμό με την κατάργηση των πολιτικών ελευθεριών, την καταστροφή ολόκληρων βιομηχανιών που δεν είναι άμεσα επικερδείς για μεγάλες εταιρείες, αλλά μπορεί να αποτελέσουν απειλή για την κυριαρχία.

Το κλείσιμο νοσοκομείων και οίκων ευγηρίας και η απόλυση προσωπικού θα μειώσει σημαντικά το κοινωνικό κόστος.

Ταυτόχρονα, ο τύπος και η τηλεόραση υποτιμούν την αντίσταση. Η καταγγελία και η κατασκοπεία είναι κοινωνικά αποδεκτή ξανά. Οι κρατικοί αξιωματούχοι απειλούν να "απομακρύνουν τα παιδιά" από τις οικογένειες. Μερικές φορές είναι ήδη στο κατώφλι. Οι υποχρεωτικές εξετάσεις ως προετοιμασία για υποχρεωτικούς εμβολιασμούς γίνονται όλο και πιο δημοφιλείς. Ακόμη και ο γενετικός χειρισμός («εμβολιασμός» mRNA) συζητείται ανοιχτά. Ο Honecker δεν δοκίμασε αυτόν τον απόλυτο έλεγχο, δεν το κατάφερε. Αν και έχει αναπτύξει περισσότερους από εκατό χιλιάδες υπαλλήλους της Stasi, η Μέρκελ θα χρειαστεί ακόμη περισσότερο για όλες τις αναθεωρήσεις των περιορισμών που έχουν πλέον αποφασιστεί.

Δεν υπάρχουν ακόμη στρατόπεδα συγκέντρωσης στα οποία είναι κλεισμένα ο αντιστατικός πληθυσμός («Κανείς δεν σχεδιάζει να χτίσει ένα τείχος»), αλλά οι ιδεολογικές προϋποθέσεις υπάρχουν ήδη εκεί.

Μόνο όταν οι συλληφθέντες δεν απελευθερώνονται πλέον, μπορεί κανείς να μιλήσει ελεύθερα για φασισμό, σύμφωνα με τον Ντιμιτρόφ. Οι όροι «φασιστικοί πολιτικοί» και «φασισμός» φτάνουν στο επίκεντρο του θέματος.