Η γερμανική πατρίδα ακμάζει

Ο Γερμανικός Ύμνος προοριζόταν στην πραγματικότητα να ενώσει συντηρητικούς, φιλελεύθερους και αριστερούς. Αλλά η νεοφιλελεύθερη ιδεολογία του καπιταλισμού, η οποία κυριαρχεί εδώ και δεκαετίες, διεισδύεις και διαλύθηκαν όλα τα ρεύματα, τουλάχιστον στη Δυτική Ευρώπη….

Ο γερμανικός ύμνος έπρεπε να ενώσει συντηρητικούς, φιλελεύθερους και αριστερούς. Η νεοφιλελεύθερη ιδεολογία του καπιταλισμού, που κυριαρχεί εδώ και δεκαετίες, έχει διεισδύσει και διαλύσει όλα τα ρεύματα, τουλάχιστον στη Δυτική Ευρώπη.

Σε σύντομες ιστορικές περιόδους, οι συντηρητικοί θα μπορούσαν να πιστέψουν ότι θα υπήρχε ένα έθνος μέσα στο οποίο θα καταλάμβαναν μια θέση ανάλογη με την τάξη τους χωρίς να πάρουν τίποτα μακριά από άλλες τάξεις. Οι φιλελεύθεροι υπερασπίστηκαν τη διαπερατότητα του ταξικού συστήματος και οι αριστεροί ονειρεύονταν να ξεπεράσουν το ταξικό σύστημα.

Στην πολύ σύντομη φάση του FRG υπό τον Brandt, κυριάρχησε αυτή η αφήγηση, η οποία υιοθετήθηκε επίσης από συντηρητικούς κύκλους, αν και απρόθυμα. Με την εποχή του Kohl και την «πνευματική-ηθική στροφή» του, αυτή η φάση τελείωσε τελικά.

Ο επίπεδος νεοφιλελευθερισμός, που βασίστηκε αποκλειστικά στην αύξηση του κεφαλαίου, ήταν σε θέση να επικρατήσει στη σκιά του ανταγωνισμού των υπερδυνάμεων. Με πολλές προσπάθειες προπαγάνδας, δημιουργήθηκαν υπερεθνικές οργανώσεις (ΕΕ ...) και οι εργάτες της Ανατολικής Ευρώπης έφεραν στην καπιταλιστική εκμετάλλευση. (VW, Tönnies κ.λπ.) Αυτή η φάση έχει τελειώσει σίγουρα. Η Πολωνία και η Ουγγαρία το αναγνώρισαν από νωρίς και αντιστέκονται. Είναι επίσης οι πρώτοι εταίροι όταν πρέπει να χτιστεί μια νέα διεθνής βάση μετά την πλήρη κατάρρευση του καπιταλιστικού συστήματος.

Θα ήταν ένα νέο εθνικό συναίσθημα μια αντίφαση με έναν κοινωνικό, σοσιαλιστικό διεθνισμό;

Η ανοικοδόμηση θα πραγματοποιηθεί μόνο μέσω εθνικών δομών.