Μπορεί η Ιταλία να επιβάλει τον προϋπολογισμό της;
Ιταλία ισορροπία των δικαιωμάτων και των πέντε αστέρων, εστιάζει στις επενδύσεις σε υποδομές και την τόνωση της ζήτησης με την ενίσχυση της αγοραστικής δύναμης των μαζών, ο μόνος τρόπος για να επιτευχθεί ανάκαμψη της οικονομικής δραστηριότητας, αλλά και το αντίθετο του νεοφιλελεύθερου καθεστώτος ότι η ΕΕ και Γερμανία αναγκάστηκε σε άλλες χώρες.
Η αποπληθωριστική τάση που έχει γραφτεί με την υιοθέτηση του ευρώ από τις Συνθήκες της ΕΕ, προωθεί την οικονομική ευρωστία των επιχειρήσεων και αποδυναμώνει την εξουσία των μαζών: σχολικά κτίρια και δρόμους πέφτουν, οι συντάξεις δεν είναι πλέον αυξάνεται, οι μισθοί παραμένουν σε χαμηλά επίπεδα και ο τομέας των χαμηλόμισθων μεγαλώνει.
Η άνοδος του προϋπολογισμού στην Ιταλία θα μπορούσε να αναπτύξει μια δυναμική που θα αποτελούσε απειλή για το νεοφιλελεύθερο καθεστώς της ΕΕ και της κυριαρχίας της Γερμανίας. Φοβάται επίσης ότι μπορεί να εξαχθούν συμπεράσματα σχετικά με την εσωτερική κατανομή εξουσίας μεταξύ των επιμέρους τάξεων της κοινωνίας. Ως εκ τούτου, τα mainstream media (FAZ, Süddeutsche και Spiegel) τρώνε, γράφουν για το χρέος και μιλούν για καταναγκαστικά μέτρα από την ΕΕ. Όπως και στην περίπτωση της Ελλάδας, ισχυρίζονται ότι οι Ιταλοί θα ζούσαν με «δικά μας» έξοδα για να καταλήξουν να έχουν μέρη του λαού, όπως στην Ελλάδα, να ψάχνουν τα σκουπίδια για να βρουν κάτι για φαγητό.
Η αριστερή Σύριζα ήταν πολύ αδύναμη για να ασκηθεί ενάντια στο ενωμένο νεοφιλελεύθερο καθεστώς της υπόλοιπης Ευρώπης. Αν οι ιταλικοί δεξιοί λαϊκιστές επρόκειτο να ακολουθήσουν με συνέπεια τη γραμμή τους και να ανακτήσουν την εθνική κυριαρχία στην οικονομική πολιτική, το ευρώ δεν θα ήταν πλέον βιώσιμο με τη σημερινή του μορφή. Οι δοκιμαστικές προσπάθειες της Γαλλίας να σπάσουν τον νεοφιλελεύθερο κορσέ θα γίνουν μια ισχυρή δύναμη. Αυτό δεν θα παραμείνει χωρίς συνέπειες για την εγχώρια κατανομή ισχύος μεταξύ των τάξεων.
Η ΕΕ θα υπερασπιστεί χωρίς αμφιβολία τη γραμμή της (βλ. Brexit). Τι επιλογές θα έπρεπε να επικρατήσει η Ιταλία;
Η κυβέρνηση της Ιταλίας μπορεί να επιμείνει στον προϋπολογισμό της, με αποτέλεσμα την έξοδο από το ευρώ, αλλά και τη δυνατότητα ανατροπής του νεοφιλελεύθερου καθεστώτος και επίτευξης αναζωογόνησης μέσω κρατικών επενδύσεων. Ή παραμένει, η δυστυχία των μαζών παραμένει αμετάβλητη και οι ψηφοφόροι θα απογοητευθούν. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ήδη προετοιμάζονται γι 'αυτό, αλλά μόνο με περιορισμένη επιτυχία, η αξιοπιστία μειώνεται, επειδή τα εναλλακτικά μέσα μαζικής ενημέρωσης συγκρούονται με αυτό. Η πολιτική τάξη και τα βασικά μέσα ενημέρωσης λένε στους ανθρώπους ότι η λιτότητα είναι η φυσιολογική κατάσταση του καπιταλισμού, έτσι έχουν δίκιο. Όμως, τα μεγαλύτερα και τα μεγαλύτερα μέρη δεν θέλουν να υπομείνουν πια, να γίνουν πιο σίγουροι και να δουν μέσα από το παιχνίδι.