Volker Beck και Crystal Meth

Κανένας χρήστης κρυστάλλου δεν ξεκινά με αυτό το φάρμακο. Είναι στο τέλος μιας μεγάλης σκάλας. Πριν από μια μακρά περίοδο απόπειρας με ευφορικά, ναρκωτικά ή φάρμακα που ενισχύουν την κίνηση. Κάθε χρήστης ναρκωτικών ξέρει τι μπαίνει. Η ουσία δεν εξαρτάται από κανέναν, όλοι εξαρτώνται από αυτήν. Είναι η απαγόρευση της κατανάλωσης και του εμπορίου αυτών των ουσιών περιορισμός της κυριαρχίας; Ναι αυτό είναι. Αλλά η κοινωνία έχει το δικαίωμα να το πράξει. Επειδή κάθε ενέργεια μαζί της, η αγορά ή η κυκλοφορία της είναι μια κοινωνική πράξη που, όπως κάθε άλλη κοινωνικά σχετική δραστηριότητα, υπόκειται σε ηθικούς και νομικούς κανόνες. Κανένας που πίνει τον εαυτό του μέχρι θανάτου στο μικρό του δωμάτιο ή ετοιμάζει ένα μεθυστικό ποτό ή εισπνοή με νόμιμες ουσίες δεν πρέπει να φοβάται την παρέμβαση των κρατικών οργάνων. Η απόπειρα αυτοκτονίας δεν τιμωρείται. Αλλά κάθε επαφή με άλλα άτομα υπόκειται σε κανόνες και πρέπει να είναι. Και γιατί ένας εθισμένος προσπαθεί να είναι δημόσιος και να μην σταματά στη σιωπηλή, ιδιωτική και μυστική κατανάλωση; Επειδή είναι μέρος της ουσίας του εθισμού να έχουμε δύο ψυχές στο στήθος κάποιου. Αφενός ζητείται η αναγνώριση του πολιτικού κοινού, του εργοδότη ή της οικογένειας · αφετέρου, η παρεχόμενη υπηρεσία θεωρείται ανεπαρκής, αγχωτική και ως περιορισμός της προσωπικότητας. Μερικά μέρη της προσωπικότητας μαραίνονται, καταστέλλονται. Ψυχαναλυτικά δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ του Uli Höneß και του Volker Beck. Το να αναφερθούμε στο άγχος της απόδοσης στην κοινωνία μας σε αυτό το πλαίσιο είναι ελάχιστο χρήσιμο, γιατί η δημιουργία μιας κοινωνίας που δεν προκαλεί άγχος θα πάρει λίγο χρόνο.