Τώρα η Corona κατηγορείται

Αλλά η ύφεση έχει παραμείνει εδώ και καιρό στη Γερμανία: Η παραγωγή στον μεταποιητικό κλάδο μειώνεται απότομα για 1.5 χρόνια, ενώ η βιομηχανική παραγωγή μειώνεται μόνο κατά 2.5% το Δεκέμβριο. Ακόμη και η κατασκευαστική παραγωγή παραμένει στάσιμη από το 2015, ενώ στη Νότια Ευρώπη η συνολική οικονομική παραγωγή παραμένει στάσιμη εδώ και αρκετό καιρό. Η Ιταλία, η Ισπανία και η Πορτογαλία πλήττονται ιδιαίτερα. Οι λιανικές πωλήσεις έχουν αντίστοιχα. Η ανεργία παραμένει υψηλή και η ανεργία των νέων είναι ακόμη καταστροφικά υψηλή σε ποσοστό 45% σε ορισμένες περιπτώσεις. Βλέπετε λοιπόν: norberthaering.de, "Τι να κάνω τώρα".

Η ΕΚΤ προσπαθεί απεγνωσμένα να ελέγξει τον αποπληθωρισμό. Αλλά αυτή η προσπάθεια αντισταθμίζεται από τον ισχυρισμό της Γερμανικής πολιτικής τάξης για εξουσία. Με χαμηλούς μισθούς και τρομερά πλεονάσματα εξωτερικού εμπορίου, επεκτείνει την κυριαρχία του πάνω στη νότια Ευρώπη και υποβαθμίζει τη νότια Ευρώπη σε δεξαμενή εργασίας. Οι κανόνες και οι νόμοι της ΕΕ χρησιμεύουν ως βάση αυτής της οικονομικής και πολιτικής σχέσης. Το όλο θέμα στη συνέχεια αναφέρεται ως η «ελεύθερη αγορά» και οι οικονομολόγοι προειδοποιούν ενάντια στην κρατική παρέμβαση και προσποιούνται ότι είναι μια φυσική κατάσταση, αλλά κρύβουν το γεγονός ότι αυτή η σχέση είναι μόνο η έκφραση της πολιτικής ισορροπίας εξουσίας.

Είναι κατανοητό ότι τα λαϊκιστικά και εθνικιστικά καθεστώτα όπως η Πολωνία και η Ουγγαρία αντιστέκονται, ακόμη και το Συντηρητικό Κόμμα στη Βρετανία έχει υποσχεθεί στο λαό του να τους απελευθερώσει από τη νεοφιλελεύθερη λαβή και ανακοίνωσε μαζικές κρατικές επενδύσεις για την ανάπτυξη του παραγωγικού δυναμικού της χώρας χωρίς ντάμπινγκ μισθών.

Τώρα που ο ιός κορώνας είναι ο τελικός λόγος για να γίνει εμφανής και η παγκόσμια οικονομική κρίση στη Γερμανία, και να αρνούνται και να θεραπεύονται να φαίνονται γελοία, η κυβέρνηση υπόσχεται να διανείμει στις εταιρείες τις δισεκατομμύρια που συσσωρεύθηκαν σε ομοσπονδιακό επίπεδο. Αλλά αυτό δεν θα συμβεί χωρίς ακόμη πιο βάναυση εκμετάλλευση του ανταγωνισμού αμοιβών και δεν θα σημαίνει απομάκρυνση από το νεοφιλελεύθερο οικονομικό μοντέλο, αλλά θα είναι απλώς λευκή αλοιφή (ο Heiner Flassbeck αποκαλεί τα προγραμματισμένα μέτρα ένα pifax σε μια συνέντευξη στο YouTube με τον PUNKT.Preradovic ).

Επειδή ο νεοφιλελευθερισμός είναι η τεχνική της κυριαρχίας της εποχής μας και η λιτότητα είναι ένα απαραίτητο εργαλείο.