Η πολιτική τάξη γιορτάζει τη μνήμη τους για το Ολοκαύτωμα
Οι ομιλίες που έγιναν από Γερμανούς πολιτικούς για τον εορτασμό της απελευθέρωσης του Άουσβιτς πριν από εβδομήντα πέντε χρόνια είναι μια απλή αίσθηση για να δικαιολογήσει το σύστημα διακυβέρνησής μας. Αυτή η σειρά εντοπίζεται στην απόλυτη προστασία της ιδιοκτησίας. Ακόμη και η συλλογική ιδιοκτησία με τη μορφή ανώνυμων εταιρειών εξυπηρετεί πάντα τον κανόνα μερικών. Εδώ είναι η πηγή του φθόνου, εδώ είναι η πηγή του ρατσισμού….
Οι ομιλίες που γίνονται από γερμανούς πολιτικούς για να εορτάσουν την απελευθέρωση του Άουσβιτς πριν από XNUMX χρόνια είναι μια ενιαία τιράδα που δικαιώνει την κυριαρχία μας. Αυτή η τάξη βρίσκει έκφραση στην απόλυτη προστασία της ιδιοκτησίας. Η συλλογική ιδιοκτησία υπό μορφή ανώνυμων εταιρειών εξυπηρετεί πάντα τον κανόνα ορισμένων. Εδώ είναι η πηγή του φθόνος, ο ρατσισμός ανακύπτει εδώ.
Ο γερμανός πρόεδρος θέλει να το κρύψει αυτό και μύθους για το κακό. Αλλά δεν υπάρχει «κακό», είναι μύθος. Η εννοιολογική κατασκευή αυτού του μύθου είναι ιδανική για να δικαιολογήσει τη δημοκρατική μας κοινωνική τάξη. Και τα μέσα ενημέρωσης δέχονται με χαρά την μπάλα που τους ρίχνουν και παίζουν γρήγορα.
Η Hannah Arendt δεν ήθελε να γίνει κατανοητή με αυτόν τον τρόπο.
Αιτιολόγηση του κράτους δικαίου, απόλυτη προστασία της ιδιοκτησίας; Τι ακριβώς έχει να κάνει αυτό με τη μνήμη του Ολοκαυτώματος;
Το κοινωνικό σύστημα στη Δυτική Ευρώπη βασίζεται επίσης στη χρήση βίας. Ωστόσο, στο μέτρο του δυνατού, δεν πρέπει να αποκαλυφθεί η κυριαρχία των κορυφαίων κλιπ που βασίζονται στη βία. Στην πραγματικότητα, όσο χαμηλότερο είναι ο άνθρωπος που ταξινομείται στο σύστημα της τάξης μας, τόσο λιγότερες πιθανότητες ζωής υπάρχουν. Πρέπει να δουλέψει περισσότερο και να πεθάνει νωρίτερα. Στις θρησκευτικές κοινότητες, οι άνθρωποι συναθροίζονται για να σχηματίσουν κοινότητες έκτακτης ανάγκης, είτε είναι Ισλάμ, Εβραϊκές παραδόσεις είτε Χριστιανισμός. Ωστόσο, αυτά δεν καταργούν τις ταξικές διαφορές, η δομή της εξουσίας που εκφράζεται εκεί δεν αμφισβητείται. Η αντίσταση στις περιορισμένες δυνατότητες ζωής δεν μπορεί να κατασταλεί εντελώς. Διαλύει νέο έδαφος στη δίωξη άλλων πεποιθήσεων ή άλλων ανθρώπων που πιστεύεται ότι έχουν διαφορετική φυλή. (Η ίδια η έννοια των «ανθρώπινων φυλών» είναι μια ιδεολογική απόδοση). Το πιο σημαντικό καθήκον της πολιτικής τάξης όσον αφορά τη διατήρηση του συστήματος, μια δικαιολογία, είναι να κρατιέται αποσπά την προσοχή, να γυαλίζει ή να επινοεί το αποκαλούμενο κακό. Τότε θα έχουμε τον ένοχο και δεν θα πρέπει να αλλάξουμε το κοινωνικό σύστημα.